Ga naar de inhoud
We ontmoeten elkaar bij de ronde tafel in de vishandel in het winkelcentrum Groenhof in Amstelveen. Ik eet kibbeling, zij een haring in stukjes gesneden. Ze steekt het laatste stukje haring in haar mond als ik naast haar kom zitten. Ik zeg gedag, ze knikt, haar ogen liggen verscholen achter gele brillenglazen, ze schitteren me tegemoet.
`Lekker?` vraag ik haar.
`Mmmm,` daarna blijft het een tijdje stil.
`Woont u hier in de buurt?`
`Ik ben hier met de BooschappenPlusBus,` ze staart me aan, ik mis een levendigheid in haar ogen maar dit komt terug in haar gezicht. Ze laat me een lach zien en begint te praten.
`Het is speciaal voor ouderen, ze helpen je met boodschappen doen en we hebben regelmatig een uitje. Mevrouw, er wordt veel geklaagd maar er is zoveel te doen voor ons ouderen.`
`Wat fijn voor u.`
`We zijn laatst met een speciale kar het strand op geweest bij IJmuiden, het was zo’n aardige chauffeur hij reed zo de zee in en weet je wat hij zei?`
`Dat jullie je mond moesten houden.`
`Hoe weet je dat.`
`Zomaar.`
`Dames even jullie kakel houden en luister naar de zee, die heeft je wat te vertellen, dat is wat hij zei. Ja, we waren net een kippenhok, een kippenhok op zee. Maar we luisterde wel naar hem en werden muisstil.`
`Had de zee u wat te vertellen?`
`Nou nee, het was maar een grapje.`
`Ze knippert een paar keer met haar ogen.`
`Heeft u last van het licht?`
`Ik ben slechtziend.`
`Vandaar die gele brillenglazen?`
`Ja, dat is om een beter contrast te krijgen.`
`Kunt u mijn gezicht zien?`
`Niet je ogen, wel vaag je gezicht. Ik kan er goed mee leven hoor.`
`U heeft nog plezier in uw leven zo te horen.`
`Ach, kind, klagen helpt niet en gelukkig heb ik het altijd gehad.`
Ik kijk haar vragend aan.
`Een positieve instelling, jij hebt dat ook, dat zie ik aan je.`
Ik blijf stil.
`Nou, dan ga ik maar weer, dag meisje.`
Ze staat op en loopt achter haar rollator de viswinkel uit. Ik kijk haar na en voel me ineens jaren jonger en bruisend van energie.
Zulke mensen maken dat je naar de lente uitkijkt.