Boekenkast

Ik heb een afspraak met Otto, ik ken hem van de mails die we over een weer uitgewisselde op Markplaats.
‘Ik heb genoeg mensen die mee kunnen helpen,’ schreef hij toen ik hem vroeg of ik hulp moest inschakelen.

Het is vijf over twee als de bel drie keer overgaat. Voordat ik iets kan zeggen klinkt een harde stem door de intercom en op het schermpje zie ik drie gezichten zich verdringen voor het scherm.
‘Ik kom naar beneden,’ zeg ik.
Buiten staan drie mannen voor mijn deur.
‘Zijn jullie meegekomen met Otto?’ vraag ik
Ze knikken.
Eén van hen pakt mijn hand en begint hem te schudde en vraagt:
‘Heb jij een oude fiets?’
Vanonder zijn basketpetje kijkt hij me met een verwachtingsvolle blik aan.
‘Hier in Amsterdam zijn oude fietsen heb ik gehoord,’ gaat hij verder als ik niet direct reageer.`
Ik heb geen oude fiets?`
`Als u een oude fiets tegenkomt gaat u mij dan bellen?`
`Hallo.’
Achter een bus met een trailer komt een man tevoorschijn, spijkerbroek, geblokt overhemd en rubberlaarzen.
‘Ik ben Otto,’ zeg hij en geeft me een hand.

Even later dringen de mannen mijn woonkamer binnen en verspreiden zich door de ruimte. Terwijl Otto en ik de kast in elkaar zetten zie ik vanuit mijn ooghoek hoe ze mijn altaartje met de `alles voorbij dingen` met veel belangstelling bekijken, anderen lopen af op de stapels dagboeken bovenop de kast, die nog geen plek in mijn huis hebben gevonden. Voorzichtig wordt even het kaft van een boek opgelicht.

Als de kast in elkaar is gezet heeft de man, van de oude fietsen, nog een vraag:
`Ik wil graag een Hoever stofzuiger, die spaar ik, wil je me bellen?`
`Dat zal ik doen.`
`Echt, een Hoever stofzuiger, je weet toch wat voor eentje dat is?`
`Mannen, we moeten naar huis anders komen jullie te laat voor het busje,’ zegt Otto.
`Een Hoever stofzuiger,` probeert hij nog.
`Bart.`
`Maar ze heeft mijn telefoonnummer niet.`
`Ze mailt mij wel als ze iets voor je heeft.`
`Dat spreken we af,` stel ik hem gerust.
In een lange rij verdwijnen de mannen uit mijn woning. Otto draait zich om en geeft me een hand voordat ik de deur sluit.

Zittend op mijn bank bewonder ik mijn antieke Engelse kast en denk ik aan dit verrassende bezoek. Het heeft mijn huis meer kleur gegeven.