Schrijverschap

Ik heb afscheid genomen van het hoofdpersonage uit mijn vierde boek. Ik moet eraan wennen dat ze niet meer dagelijks bij mij is, ze niet mijn dagen vult en dat ik haar nu moet delen met anderen. Het is onwennig en leeg. Even voelt het alsof ik een relatie heb verbroken en achter blijf met dat intens lege gevoel.
Het afscheid ging niet vanzelf, ik stelde het telkens uit, las de tekst steeds opnieuw, het moest nog mooier, echter, lelijker, gemener. Maar uiteindelijk moest ik het loslaten omdat er voor mij niets meer te schrappen, schaven of te verbeteren viel.

Schrijven is een prachtig proces, het is fijn om samen met mijn personage te zijn. Soms lijk ik buiten de tijd te schrijven dan realiseer ik mij plotseling dat het al begint te schemeren buiten en mijn poes al een tijd staat te miauwen omdat het etenstijd is.
Schrijven is ook een worsteling en het vraagt om doorzettingsvermogen en geduld. Als de inspiratie er niet is moet ik niet opgeven en het vertrouwen hebben dat het terugkomt. Ik blijf woorden en zinnen herschrijven, schrappen,  verplaatsen en verwijderen om de tekst te verbeteren.
Daarom vind ik schrijven een bijzonder en boeiend proces.

Mijn boek is nog niet af maar gaat een andere fase in. Door de blik van een andere lezer zal ik opnieuw teksten schrappen, beter maken, verduidelijken. Daarna gaat het naar een corrector, en dan is mijn boek pas klaar om gedrukt te worden.
Nog even wachten dus.