Enquête

`U weet vast wat u wilt,’ hoor ik een stem achter mij zeggen. Ik sta in de Jumbo voor het schap van de zuivel en leg yoghurt tussen de bananen en dadels in het mandje. Ik draai me om, achter mij staat een vrouw ze houdt een tablet tegen haar borst gedrukt.
`Zou ik iets van uw tijd mogen snoepen,` een vriendelijke lach vrolijk haar gezicht op. Deze uitspraak hoor ik nooit. Ik stel me voor hoe de tijd zal smaken, vast zoet en glibberig zoals de tijd langs je heen kan glijden.

‘Een paar vragen maar, we willen weten hoe tevreden onze klanten zijn.’ Ze knikt ze met haar hoofd en kijk ze mij verwachtingsvol aan.
Ik heb de tijd en wil haar niet teleurstellen.
‘Prima,’ zeg ik.
Ze kijkt mij verbaasd aan.
‘Echt,’ zegt ze.
Ik knik.
Ze begint met het opstarten van de tablet.
Na een paar minuten zegt ze:
‘Als u het interessant vindt om de uitkomst van het onderzoek te…’
Ze kijkt me aan, ik zie rode vlekken in haar hals.
‘Sorry, ik ben ook zo onhandig met dit ding, ogenblikje.’

De tijd die ze van mij wilde snoepen wordt vloeibaar, mijn benen willen in beweging komen, ik zet het mandje boodschappen op de grond.
‘Kan ik je helpen?’ vraag ik.
‘Nee, ik wil dit zelf doen,’  zegt ze terwijl haar ogen gericht blijven op het apparaat.
Ze klinkt als een peuter op weg naar volwassenheid.
Ik wacht.
De dingen die ik nog te doen heb vandaag lijken ineens belangrijker dan ooit, de tijd die ik dacht te hebben lijkt gesloken, mijn geduld is tot het nulpunt gedaald. Ik wil naar buiten frisse lucht happen ook al is het buiten koud en guur.
`Kiest u meestal voor hetzelfde product?` vraagt ze.
‘Ja.’ zeg ik.
‘Dat is dus oké,’ zeg ze en druk met haar vinger op het tablet.
‘U kiest dus meestal hetzelfde product?’
Ik reageer niet meer.
Fanatiek drukt ze opnieuw met een repeterende vinger op het apparaat.
‘Godver…stom, shit, kut, verdomme,’ onderdrukte woede is te horen in haar stem.
‘Gaat het?’ vraag ik.
‘Nee, we stoppen ermee, ik ga naar huis achter de geraniums zitten, lekker rustig.’
Met stevige stappen loopt ze mijn leven uit.