Wondroos

De naam `wondroos` roept bij mij verwarring op. Waarom vormen deze woorden één geheel? Onafhankelijk van elkaar zou je niet denken dat ze bij elkaar horen.

`Wond` heeft voor mij een negatieve lading, terwijl ik bij het woord `roos` iets prettigs ervaar. Een wond is lastig en pijnlijk en ziet er lelijk uit. Een roos is de koningin onder de bloemen, van een volmaakte schoonheid, symbool van de liefde. De woorden staan lijnrecht tegenover elkaar en toch bestaat de naam `wondroos` en de betekenis daarvan is een gruwelijk, vies uitziende, rode, lelijke plek bedekt.
Stop, zo kan ie wel weer.

`Wil je de wond zien?`
Gek is het wel, de behoefte om de lelijke wond op mijn onderbeen aan andere mensen te willen tonen, willen horen hoe lelijk het is, hoe vies, walgelijk zelfs.
Ik wil hun afkeurende blikken zien, op zoek naar iemand waarmee ik mijn afkeer kan delen. Ook wil ik graag vertellen hoe het is gekomen. Hoe streptokok bacterie, na een stevige wandeling, als ongenode gast onder mijn huid kroop.
`Nee, hoor, ik hoef het niet te zien,` ze schudt haar hoofd.

Twee dagen en één nacht huilt mijn wond. Niet zomaar een klein huilbuitje maar een flinke stortvloed aan tranen, zo eentje waarbij je om het uur een nieuw verband tegen het vocht moet aanbrengen.
En plotseling, als ik de hoop bijna heb opgegeven, is mijn wond schoon gehuild, en halen we allebei opgelucht adem. Op naar de volgende fase.
Een paar dagen later bedekt een harde dikke korst de wond en wordt mijn geduld op de proef gesteld, mijn vingers jeuken.

`Afblijven,` hoor ik de stem van mijn moeder in mijn hoofd.
Ik ben weer dat kleine meisje. Voorzichtig had ik de korst opgelicht om mijn nieuwe huid te zien. Ik was tien jaar en had een fiets voor mijn verjaardag gekregen, dagen had hij achter het gordijn in de slaapkamer van mijn ouders gestaan. Wankelend en onzeker had ik mijn eerste fietstocht gemaakt en was onderweg een lantarenpaal tegengekomen die niet uit de wegging.

Een paar dagen later komt onder de korst mijn nieuwe huid tevoorschijn, baby roze. Ik ben trots op het genezend vermogen van mijn lichaam die met behulp van antibiotica de bacterie heeft overwonnen.