Uit contact

Een gedeelte van de camping ligt al een tijd plat, geen verbinding met internet, dus geen mail, WhatsApp, radio of uitzending gemist. Ik word graag op de hoogte gehouden van het nieuws uit Nederland en vind het fijn te luisteren naar mijn vertrouwde programma’s.

De volgende dag is er nog geen verbinding maar morgen wordt er een nieuwe antenne geplaatst. Nog één avond zonder `Met het oog op morgen` en het vertrouwde stemgeluid  van Pieter van der Wielen bij ‘Nooit meer slapen’.  Soms denk ik zijn stem te horen, het moet niet gekker worden.
De nieuwe antenne is geplaatst maar nog geen contact met internet. Langzaam begin ik mij te berusten in mijn situatie en de voordelen ervan te ervaren. De stilte is rustgevend, het mediteren gaat beter en ik ben productief aan het schrijven. Maar de avonden zonder de vertrouwde stemmen blijft moeilijk, ik mis de berichtjes van mijn vriendinnen, het roep een gevoel van `vertrouwd zijn` op.

Ik veer op bij een sprankje hoop wat aan de horizon daagt. Ik heb een idee. Misschien kan ik meeliften op het netwerk van mijn buurvrouw, zij heeft een router. Ik klop op haar deur, ze doet open, begroet me niet maar kijkt me enkel aan.
Ik lees van haar gezicht:
`Hoe haal je het in je hoofd om mij lastig te vallen.`
Ik laat me niet afschrikken en vraag:
`Ik vind het zo fijn om radio te luisteren, zou het mogelijk zijn…’
`…onder geen voorwaarde,’ onderbreek ze mij.
`Ik hou zo van de radio,’ zeg ik en moet ineens denken aan het lied van Stef Bos.

`Die stem kwam uit een doosje op de kast. Mijn moeder zei dat is de radio en ik dacht: dat is een wonder en ik kan mijn hele leven niet meer zonder, dat wonder.
Ik hou van de radio, ik hou van de radio, radio.`

`Het is me teveel gedoe en ik heb er slechte ervaringen mee,’ zegt ze en slaat zonder te groeten de deur voor me dicht. Met een zwaar gemoed loop ik terug naar mijn huisje en trek de deur achter me dicht. Ik respecteer haar keuze maar de onvriendelijkheid en het wantrouwen hebben me aangeraakt. Even later herpak ik mezelf, haar gedrag heeft niets met mij te maken. Ik hoor mezelf zuchten en ik voel me alweer een stuk lichter.

Een paar dagen later kan ik verbinding maken met mijn eigen router en hoor ik weer het vertrouwde stemgeluid in de avonduren. Er is niemand die met mij mee wil liften, maar dat ligt niet aan mij.