Het stormt. De caravan beweegt bij elke windstoot, de angst dat de caravan door de wind omkiepert is niet reëel maar als mijn bed begint te bewegen ben ik hier wel bang voor. Ik kan onmogelijk in slaap komen het wachten is op het ochtendlicht. Als het eindelijk lichter wordt voel ik me direct beter, in het donker lijkt alles erger.
Na regen komt zonneschijn, daar moet ik aan denken als ik de volgende dag mijn spullen verhuis naar een huisje aan de rand van het dorp dat onverwachts is vrijgekomen. Als ik het het huisje binnenkom voel ik hoe de ruimte in mezelf terugkeert. Ik voel me een bevoorrecht mens.
De camping is te vergelijken met een dorp, de kern bestaat voornamelijk uit de vaste gasten die hier elk jaar terugkomen om te overwinteren. Echtparen, alleenstaanden, buitenstaanders, honden, mensen die graag dingen regelen en anderen die daar, wel of niet, in meegaan. En zo leven ze vredig naast elkaar in hun tent, caravan of camper, want de zon schijnt (bijna) elke dag voor iedereen, niemand uitgezonderd.
Voor mijn huisje heb ik een tuintje met hekje, bomen en een grindpad wat dat grindgeluid maakt als je erop loopt. Op een namiddag hoor ik het geluid van grind. Het is Els, de vrouw die op Catherine Keyl lijkt, ze loopt door mijn tuin langs mijn huisje.
Mijn irritatie groeit als dit de volgende dag weer gebeurd, ik had het hekje om die rede dicht gedaan.
De volgende dag zit ik buiten als ze opnieuw langs loopt zonder te groeten. Ik spreek haar aan. Mijn vriendelijk maar duidelijk verzoek om voortaan om te lopen valt niet in goede aarde. Els trekt een verongelijkt gezicht en loopt door.
Nog even en ik verlaat deze plek om het in te ruilen voor mijn Amsterdam. Maar als de drukte van de stad mij te veel wordt zal ik terugdenken aan de rust die ik hier heb ervaren, het blijft een bijzondere plek. Ik zal met een glimlach terugdenken aan Els en haar bedanken voor de verhalen die ze me heeft gebracht, door haar kregen mijn verhalen meer kleur.
Wat fijn dat je een appartement hebt kunnen krijgen. Nog beter dan een kamer in het grote huis. Het is je gegund en een veel betere optie dan de caravan. Zeker met het wat koudere en wisselvalliger weer. Ik begrijp dat je nu toch ook wat begint te verlangen naar Amsterdam, hoop dat de laatste weken je nog veel zon zullen brengen.
Hoop je verhalen te kunnen blijven volgen want je schrijft erg leuk, zeer beeldend.
Leuk Hennie om weer te lezen over Portugal ik verlang er ook wel naar om er heen te gaan maar dat zal nog wel even duren.
Ik hoop nog wat meer verhalen over het land te lezen en anders maar over Amsterdam , ook leuk, ik was er de hele maand dec. en ben er in april weer een maand.
Storm?! Ik dacht dat je rustig aan het overwinteren was. Nou ja, wel mooi dat je nu een appartement hebt. Intrigerende foto heb je er van gemaakt. Geniet maar lekker van je nieuwe onderkomen. Liefs, Lilian