Sinds ik AOW ontvang kom ik in aanmerking voor gratis openbaar vervoer bij het gemeentelijke vervoersbedrijf van Amsterdam. Dat is mooi. Me gratis van de ene kant van de stad naar de andere te laten vervoeren, voor noppes, dat doe ik met het allergrootste plezier. Zomaar een ritje maken, als je eigenlijk nergens moet zijn en maar kijken waar je uitkomt, dat behoort allemaal tot de mogelijkheden, want het is gratis. Overstappen van de tram in de bus, daarna de metro nemen naar Ikea om daar voor één euro te ontbijten. Terug naar de stad om me door lijn drie af te laten zetten bij Rialto op de Centuurbaan om daar voor één euro met mijn stadspas naar de film te gaan.
Ik voel me een rijk mens.
Ik print het formulier uit en vul het in, noteer het adres, Gemeente Amsterdam, afdeling: armoedebestrijding.
Even moet ik slikken, val ik wel binnen de categorie van de armste stadsbewoners en het woord `bestrijding` doet me denken aan ratten, die steeds vaker de huizen van Amsterdam binnendringen. Ik ben niet arm, althans ik voel me niet arm, dat is een verschil. Oké, ik krijg in vergelijking met mensen met een modaal inkomen weinig geld, maar toch heb ik alles wat ik wil. Als ik iets op mijn verlanglijstje heb staan komt het als vanzelf op me af. Het verbaast me elke keer opnieuw hoe goed er voor me gezorgd wordt.
Twee weken later ligt er een brief in mijn postbus. Ik kom in aanmerking voor gratis openbaar vervoer. Als ik de brief bekijk met de instructies schiet ik in de lach. Naast het logo van de gemeente Amsterdam en een oranje tram met een oranje euro teken, zie ik een tekening van een in het zwart gekleed vrouwtje. Ze draagt een grote, oranje handtas om haar vooruitstekende arm, die ze stevig tegen haar lichaam drukt. Haar haren zitten gevangen in een knot op haar hoofd. Ouderen, arme mevrouwtjes dragen hun haren niet meer los en zijn bang om beroofd te worden, moet de bedenker van deze tekening gedacht hebben. Onderaan de zwarte jurk is een speelse strook waar de kleur oranje in terugkomt.
Diezelfde middag neem ik de tram naar de stad. Bij het uitchecken staan er alleen maar nullen.
Het is me gelukt, ik ben een oudere die gratis door heel Amsterdam mag rijden en ik doe mee aan de bestrijding van de armoede, nu nog een knotje, een oranje tas en niet te vergeten een speelse strook oranje onder aan mijn jurk.
Maar eerst een zwarte jurk kopen bij de kringloop.